Рамазон пушаймони

Уйга келишим билан ечиниб, қўлимга сочиқни олдим. Душдан садо чиқмагач кранни ёқиб кўрдим. Бля, сувнинг иссиғи ҳам, совуғи ҳам йўқ. Настроение кирадиган жойига кириб кетди. Ҳеч бўлмаганда рўзада сипо юраман деб Камилланикига бормаганимга минг пушаймон едим.

Холодильникдан бир суткадан бери музлаб ётган тошкентсувни олиб, томоғим ачишиб кетгунича ичдим. Порожнякка кийиб олган халатимни ечиб ухламоқчи бўлиб тургандим, бирдан звонок чалинди. Белбоғни тақиб, глазокка қарамай турибоқ, эшикни қия очдим.

- Ассалом алайкум бизлар келдик, рамазон йўлини...

Эшикни ёпдим. Уйга кириб ҳамёнимни олиб чиққунимча, болакайлар суриб қолишибди. Ёқмадик деб ўйлаган бўлишса керак.

Болалигим бувимнинг уйида кўпроқ ўтгани учун аввалига ўртоқларим кўп эмасди. Эсимни таниб, татар қўшни Талгат аканинг ўғлини урмагунимча ҳеч ким билан тузукроқ гаплашмаганман ҳам. Ҳеч эсимдан чиқмайди, умрим бино бўлиб фақатгина уч марта рамазон айтгани борганман.

Унча ҳам кўп кўришмайдиганим аммамнинг ўғли бир ҳафта-ўн кунга бувимникига келганди. Мендан ойига каттароқ бўлган аммавачамнинг идеяси билан қоқ пешинда рамазон айтгани борганмиз. Қўшни маҳалладаги домларнинг бирига кириб, яна унинг ғояси билан тирикчиликни энг тепа қаватдан бошлаб, пастга тушмоқчи бўлганмиз. Бека эшик тагида энгашиб пол артаётган экан. Звонокни босиб улгурмасимиздан эшик очилди. Мен тутилиб қолдим. Аммамнинг ўғли баланд овоз билан айтишни бошлаб юборди. Менинг жўр бўлиб кета олмаётганимни сезиши билан унинг овози ҳам пастлаб кетди. Тўлачадан келган аёл яғир калишларни оёқ кийимлар турадиган шкафга отиб, кўзини ердан узмай: “Шунақа пайтдаям рамазон этарканми?! 8 дан кейин келларинг. Баҳонада мусорни ҳам кўчага ташлаб кетасанлар” деб кетказиб юборганди.

Кечки саккизлардан кейин худди шу домнинг бошқа подподъездига кириб келдик. Аммаваччамнинг сассиқ сўзлари таъсир қилиб, ўзим ҳам рамазонни қойил қилиб айтиб бердим. Ичкарига кириб кетган бир татар амаки 2 тадан конфетни қўлимизга тутқазиб, кетказиб юборди. Қолган хонадонлар эса эшикни шарт очиб, тарақлатиб ёпиб қўйишди. 15 минут ўтмай бувимнинг эшиги тагида конфет шимиб ўтирардик.

Учинчи марта бир ўзим боришга қарор қилганман. Ўша куни буратино ичгим келганди. Амаким ҳар сафар кечки пайт олиб бераман деб, алдаб келади. Бир марта қўлимдан етаклаб Колянинг буткасига олиб борганида, буратино қолмаган экан. Ўзига “Президент” олиб, ўшани чакиб қайтиб олиб келган.

Шерикчиликдан кўра якка ижронинг бозори чаққон бўлганди. Яна бир сўм топсам, Колядан битта буратино сотиб олишим мумкин эди. Эшикни ўзимдан 8 ё 9-синфларда ўқийдиган такасалтанг очган. Умуман ёқмаган рожасини тиржайтириб, кетидан жудаям кетворган икки қизни бошлаб чиққанди. Қўлида 3 та бир сўмликни ушлаб “Агар яхшилаб, четкий қилиб этберсен, машула ҳаммаси саники, укам”. Чиндан ҳам чиройли икки қиз қиқирлаб кулар экан, рамазон айтгим келмаган. Зинадан пастга югуриб тушиб, ўша молнинг башарасини яхшилаб эслаб қолиш учун яна бир қараб олдим. “Вей, укам, бахке, этмасенам ма пулли ол, ахахаха...” Унга қўшилиб, қизлар ҳам кула-кула эшикни ёпиб қўйишган. Ундан олдинроқ мен яна битта зина пастга тушиб кетгандим.

Ҳамиятимни биринчи марта ўшанда ҳис қилганман. Аниқ эсимда, 1-синфни тамом қилган вақтларим эди. Шу-шу қайтиб рамазон айтмадим. Нафақат рамазон айтмадим, балки меҳнатим эвазига эмас, шунчаки узатилган пулларнинг ҳеч бирига қарамадим. Ичимга нима сабабдан шунчалик қаттиқ олганимни ҳеч қачон тушунтириб беролмасам керак.